Hoe stoppen we de opwarming van de aarde?


 
 

Zonnescherm tussen de aarde en de zon

Mensen beschermen zich al duizenden jaren tegen de zon. Met het warmer worden van de aarde wordt dit steeds belangrijker. Maar stel je nu eens voor dat we in één keer de hele aarde zouden beschermen tegen de zon. Een astronoom gelooft dat dat kan. Hij denkt dat door een reuze zonnescherm in de ruimte te zetten, hij de energie van de zon die de aarde bereikt kan beperken. Daardoor zou het broeikaseffect gereduceerd kunnen worden. Het scherm dat hij in gedachte heeft, bestaat uit 16 triljoen kleine glasschijven.

Berekeningen tonen aan dat blokkering van slechts 2% van de zonnestralen genoeg is om de opwarming van de aarde te verminderen en de aarde te laten koelen. Maar alleen dat zou al een zonnescherm met een ongelooflijke breedte vereisen (100.000 km). Dit zou dan worden geplaatst op een afstand van 1,5 miljoen km van onze planeet. Daar is een baan die bekend staat als L1, waar de zwaartekracht van de zon even groot is als die van de aarde. Daardoor zou het daar kunnen blijven, zonder af te drijven.

Een zonnescherm van 20 miljoen ton in de ruimte zetten is echter niet gemakkelijk en zeker niet goedkoop. De geleerde heeft erg veel verstand van glasoptica. Hij denkt dat het beter is om in plaats van de bouw van één grote schaduw, vele kleine te construeren die samen een volledig scherm vormen.





Vervoer
Per ruimtevlucht kan slechts 25 ton aan vracht worden gedragen. Om de glazen schijven in de ruimte te krijgen is daarom een andere benadering vereist. Wellicht is een elektromagnetische lancering het antwoord. Een voorbeeld waarbij elektromagnetische kracht is gebruikt zijn magneettreinen. Om raketten te lanceren is het echter nog nooit gebruikt. Dit komt doordat het te duur is voor een eenmalig gebruik. Maar voor de vele lanceringen die de reusachtige hoeveelheden glas vergen, zou het misschien wel een optie kunnen zijn.

Een elektromagnetische lanceerinrichting zou dichtbij de top van een berg kunnen worden geplaatst, waar de lucht het dunst is en de weerstand van de atmosfeer van de aarde het minst. Wat de astronoom in gedachte heeft is een 2 kilometer lange lanceerbuis. Hier in komen elektrorollen. Bij elke elektrorol waar een raket langs reist, krijgt het een elektrische schok waardoor hij sneller gaat. Op deze manier zou elke vijf minuten een raket afgevuurd kunnen worden. De astronoom wil daarbij gebruik maken van een waterkrachtcentrale, die de lanceerinrichting kan aandrijven.

Nadat de raket de atmosfeer verlaat, moet hij naar het L1 punt worden gebracht. Binnen elke raket zou een stapel van één miljoen zeer dunne "vliegers" van glas kunnen bevatten. Als de raket op het juiste punt is aangekomen zouden de glazen plaatjes één voor één weg geschoten kunnen worden naar hun definitieve plek. Daar vormen zij dan een wolk van glas.

Volgens het plan zou elke glazen schijf zou zo dun zijn, dat het slechts 1 gram weegt. Dat is hetzelfde gewicht als een vlinder heeft. Op iedere schijf zou echter een klein computertje komen, die de schijf precies op de juiste plek tussen de zon en de aarde plaatst. Daarvoor is ook een soort zeil nodig die er op moet worden geplaatst. Nadat de schijf op de bestemming is aangekomen moet het nog signalen blijven ontvangen, om er voor te zorgen dat ze loodrecht op de zon staan en dat ze andere schijven niet raken. Het uiteindelijke doel van elke glazen vlieger is het zonlicht een paar graden af te laten wijken, waardoor het net langs de aarde gaat.

De astronoom is er van overtuigd dat het zonnescherm in principe zal werken, maar hij schat dat het 4 triljoen dollar zal kosten en maar liefst 30 jaar voordat het voltooit is. Hij hoopt echter dat de mensheid wijs genoeg is nu de oorzaken van het broeikaseffect te bestrijden, zodat zijn zonnescherm nooit als laatste redmiddel gebruikt hoeft te worden. Het snijden in de co2 emissies is daarom essentieel.



 
 
 
  Berrens Web Design